" อยู่ที่ใจ "
"ชุดที่เปื้อนไปด้วยคราบโคลน ชุดที่เปื้อนไปด้วยคราบเหงื่อ ชุดที่ใส่ไปโรงเรียนกับใส่อยู่บ้านคือชุดเดียวกัน ชุดที่ไม่ได้ซื้อด้วยเงินทอง ชุดที่ไม่ได้ซื้อใหม่ทุกๆเดือน" ถ้าใครเคยมีโอกาสได้ไปในถิ่นทุระกันดารจะได้พบเจอกับสิ่งนี้แน่นอน แต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญว่าชุดที่เด็กๆเหล่านั้นใส่มันอยู่ในสภาพไหน ขาดมากน้อยเพียงไร มากกว่าชุดที่คุณเห็นที่เด็กๆเหล่านั้นสวมใส่มันบ่งบอกอะไรได้หลายอย่างสำหรับผม ทำให้ผมกลับไปย้อนมองตัวเองว่าชุดที่อยู่ในตู้ที่ห้องแทบจะไม่มีที่แขวนอยู่แล้วยังจะซื้อมาเพิ่มอีกทำไม เด็กๆเหล่านั้นได้สอนผมให้รู้ว่าจงพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่ เพราะถ้าสิ่งที่เรามีอยู่และยังใช้งานได้เราก็ควรใช้สิ่งนั้น และความเป็นคนที่มีคุณค่ามันไม่ได้มีคุณค่าจากการแต่งตัวแต่คุณค่าของคนมัน "อยู่ที่ใจ" และการกระทำของเราต่างห่าง และยังได้สอนผมอีกว่าไม่ว่าเราจะอยู่ในถิ่นทุรกันดารแค่ไหนการศึกษาการเรียนรู้นั้นสามารถเกิดขึ้นได้ทุกที่ทุกเวลา เด็กๆมีโอกาสน้อยมากในการเรียนรู้แต่เมื่อพวกเขามีโอกาส มีคุณครูสอนพวกเขาก็ตั้งใจเรียนรู้อย่างเต็มที่ถึงขนาดเด็กบางคนต้องใช้เวลาเดินทางเป็นวันๆก็ตาม การเดินทางมาโรงเรียนของพวกเขาไม่เคยได้สัมผัสรถยนต์หรือสิ่งอำนวยความสะดวกแต่อย่างไร พวกเขาเดินทางด้วยสองเท้าของพวกเขาล้วนๆผมยอมรับในหัวใจของพวกเขาจริงๆ ระยะทางหรือการเดินทางไม่ใช่ปัญหาสำหรับของพวกเขาเลย "อยู่ที่ใจ" ล้วนๆ
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น